Procedura przeciwdziałania praniu brudnych pieniędzy w przedsiębiorstwach

Czym właściwie jest procedura AML?

Procedura AML (z ang. Anti Money-Laudering) to wewnętrzne regulacje przedsiębiorstw, które mają na celu tworzenie prewencyjnej ochrony wobec zjawiska prania brudnych pieniędzy. Praniem brudnych pieniędzy nazywamy proces, który pozwala zataić dochody uzyskane w ramach nielegalnej działalności. Poprzez przekazywanie, przekształcanie, łączenie lub mieszanie nieuczciwie zarobionych kwot z w pełni legalnymi zarobkami, wielu przestępców próbuje pozbyć się winy. Należy zaznaczyć, że jest to zjawisko niebezpieczne w skali globalnej i mikro. Według powszechnie dostępnych informacji, aż 5% PKB światowego jest wytworzone w wyniku działalności przestępczej. Zwalczanie procederu prania pieniędzy pochodzących z przestępstwa jest bardzo istotne ze względu na fakt, iż pieniądze te zazwyczaj są wykorzystywane do rozwoju działalności kryminalnej. W tym celu wprowadzono procedurę AML, polegającą na opracowaniu indywidualnej metody rozpoznawania i wykrywania nadużyć finansowych w przedsiębiorstwach. Reguluje ją Ustawa o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu z dnia 1 marca 2018 r.

Kto musi wdrożyć procedurę AML?

• wszystkie biura rachunkowe (nawet te najmniejsze, obsługujące wyłącznie księgi przychodu i rozchodu),
• adwokaci i radcowie prawni,
• notariusze,
• doradcy podatkowi,
• biura rachunkowe
• pośrednicy kredytowo-pożyczkowi,
• pośrednicy w obrocie nieruchomościami,
• właściciele komisów oraz salonów samochodowych,
• pośrednicy ubezpieczeniowi
• podmioty prowadzące działalność kantorową oraz świadczące podmioty świadczące usługi w zakresie wymiany walut wirtualnych,
• instytucje pożyczkowe,
• przedsiębiorcy prowadzący działalność w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych, gierw karty i gier na automatach,
• operatorzy pocztowi. 

Obowiązki wynikające z Ustawy:

• Stworzenie wewnętrznej procedury,
• Wyznaczenie osób odpowiedzialnych za realizację obowiązków w zakresie AML,
• Dokonywanie oceny ryzyka w odniesieniu do klientów i ich transakcji,
• Stosowanie określonych środków bezpieczeństwa finansowego,
• Raportowanie do Generalnego Inspektora Informacji Finansowej (GIIF),
• Regularne odbywanie szkoleń,
• Wprowadzenie zasad kontroli wewnętrznej,
• Prowadzenie i przechowywanie dokumentacji potwierdzającej wykonanie obowiązków.

Kto nakłada sankcje?

Kontrolą przedsiębiorstw obowiązanych do stosowania procedury AML zajmuje się Generalny Inspektor Informacji Finansowej. Uprawnienia, które posiada, pozwalają mu na również na nakładanie kar finansowych. Inspekcję przeprowadza co najmniej dwóch imiennie upoważnionych przez  Generalnego  Inspektora pracowników komórki organizacyjnej, o której mowa w art. 12 ust. 2, zwanych dalej "kontrolerami".

Bezpośredni związek Procedury AML z „Szarą Strefą”

Program Rządowy Pis „Nowy Ład” przewiduje wzmożoną walkę z tzw. zatrudnianiem „na czarno” i wypłacaniem części wynagrodzenia „pod stołem”. Wprowadzenie obowiązku zastosowania procedury AML zostało pośrednio wymierzone także w ten problem społeczny. Wzmożone czynność kontrolne prowadzone przez biura rachunkowe na obsługiwanych przez siebie podmiotach wykryją ewentualne nieprawidłowości w tym zakresie. Czynności te wyeliminują duży odsetek takich przestępstw.

Niniejszy wpis powstał w ramach współpracy Kancelarii Adwokackiej Lewcio & Marciniak w Warszawie i Kancelarii Adwokackiej Lewcio & Marciniak w Częstochowie z Fundacją Mecenat celem podnoszenia świadomości prawnej społeczeństwa i propagowaniu idei rozwoju społeczeństwa obywatelskiego w Polsce.